میکل آنژ هنرمند مشهور و تاثیر گذار دوره رنسانس

میکل آنژ از هنرمندان معروف دوره رنسان است که شهرت زیادی دارد. او از با استعداد ترین و درخشان ترین هنرمندان ایتالیا و جهان بود که در  زمینه، نقاشی، مجسمه سازی، معماری و شعر فعالیت داشت.

میکل آنجلو دی لودوویکو بوئوناروتی سیمونی معروف به میکل آنژ متولد 6 مارس 1475 میلادی است. او در یکی از روستا های فلورانس ایتالیا دیده به جهان گشود. برای ادامه تحصیل به فلورانس سفر کرد اما او به تحصیل علاقه ای نداشت و بیشتر وقت خود را صرف مشاهده نقاشی های کلسیا و طراحی از روی آنها می نمود. پس از آنکه پدرش متوجه علاقه میکل به نقاشی شد.

او را در سن 13 سالگی به منظور کار آموزی نزد گیرلاندایو از نقاشان آن دوران فرستاد تا این هنر را بهتر بیاموزد. پس از گذشت یک سال هنر مجسمه سازی را فرا گرفت. میکل در این دوران توانست آثار هنرمندان مشهور قرون گذشته را از نزدیک ببیند. ملاقات با هنرمندان، فیلسوفان و بزرگان آن زمان، توانست آموزه های خوبی به او بدهد به طوری که در طراحی های خود از این آموزش ها استفاده کند.

توسط کلیسا های کاتولیک امکان مطالعه بر روی اجساد برای میکل آنژ فراهم شده بود تا به خوبی با فرم بدن انسان آشنا شود اما این کار وضعیت سلامتی او را به خطر انداخت. میکل به خانه پدری بازگشت و مدتی را در آنجا سر کرد. پس از مدتی به همراه خانواد مدیچی به ونیز و بولونیا سفر نمود. در بولونیا تصمیم گرفت که زندگی اش را به عنوان یک مجسمه ساز ادامه دهد. در این مدت تحت تاثیر آثار کلاسیک رومی و یونانی بود که مجسمه ای برای عبادتگاه قدیس دومینیک ساخت.

او قصد داشت مجسمه هایی که می سازد را به عنوان آثار باستانی و عتیقه بفروش برساند و از همین رو به پیشنهاد یکی از اعضای خانواد مدیچی، پس از ساخت مجسمه آن را در زیر خاک گذاشت و پس از مدتی آن را از خاک بیرون کشید. این مجسمه را یکی از کاردینال های رم خرید. گرچه خریدار تحت تاثیر کیفیت ساخت مجسمه متوجه این امر نشد و  اور را به رم دعوت نمود تا از سازه های او مردم رم بهره مند شوند.

در سال 1496 زمانی که 21 سال داشت وارد رم شد. در همین دوران مجسمه پیتا را ساخت که از مشهور ترین ساخته های او به شمار می رود، برای ساخت این مجسمه خود میکل به معدن رفته و سنگ مورد نظر خود را انتخاب نموده است. از این مجسمه هم اکنون در کلیسای سن پیتر نگهداری می کنند.

در سال 1504 یکی از شاهکار هایش در مجسمه سازی را به پایان رساند. او مجسمه داوود را که در حال پرتاب سنگ به جالوت می باشد به تصویر کشیده است. این مجسمه نماد آزادی فلورانس می باشد. در این دوران او سفارشات زیادی در زمینه مجسمه سازی و نقاشی دریافت نموده بود که پس از بازگشت به رم این سفارشات را نیمه تمام رها نمود. البته به میکل پیشنهاد ساخت مقبره پاپ ژولیوس دوم داده شده بود، طبق گفتگو ها قرار بود این مقبره ظرف مدت 5 سال آماده شود اما با بدلیل وقفه هایی که میان کار پیش آمد این اثر پس از 40 سال در صورتی به اتمام رسید که میکل از آن رضایت نداشت.

در مدت ساخت این اثر میکل آنژ بهترین آثار دوران حرفه ای خود و رنسانس را خلق نمود. از این آثار می توان به اثر نقاشی بر روی سقف نمازخانه سیستین اشاره نمود. این اثر پس از 4 سال در مساحتی نزدیک به 500 متر مربع، با بیش از 300 فیگور متفاوت را طراحی و به تصویر کشیده شد. موضوع اصلی این نقاشی ها حکایات و داستانی هایی در رابطه با آفرینش و کتاب مقدس را بیان می نمودند که یکی از محبوب ترین این نقاشی ها تصویری است که خدا دستش را به سمت انسان دراز نموده، این تصویر جزء معروف ترین تصاویر دوران رنسانس است که بسیاری از روی آن تقلید نموده اند.

به طور کلی می توان گفت نقاشی هایی که در کلیسای سیستین به تصویر کشیده شد  جزء آثار ماندگار میکل می باشد. هر قطعه از این اثر روایتی را بر عهده دارد که به خوبی نقاشی شده است. بیننده با دیدین این آثار پیوستگی و روایتی که در رابطه با آفرینش و انبیا است و هنرمند قصد بیانش را داشته به خوبی درک می کند.

میکل پش از تولد 89 سالگی اش در تاریخ 18 فوریه 1564 و در شهر رم در گذشت. با توجه به دخواست میکل او را در کلیسای سانتا کروچه فلورانس محلی که او را به عنوان پدر تمامی هنرمندان می شناختند دفن نمودند.

تاثیرات هنری میکل آنژ:

میکل در شکل تصویر کردن فیگور هایی در هم پیچیده با رنگ آمیزی زنده مهارت داشت و این امر سبب شکل گیری یک جنبش هنری در آن دوران شد. در این جنبش انسان شکل ایده آل خود را از حالات جسمانی نشان می داد که در واقعیت توان پیاده سازی آن را نداشت اما در ترسیمات به خوبی آن را انجام می داد. این امر در هنرمندان بعد از میکل موجب شکل گیری سبکی جدید در ترسیمات فیگور های انسانی شد.

ویژگی های آثار :

او از تصویر کردن آنچه به صورت معمول بود خودداری می نمود و همواره آنچه حاصل اندیشه اش بود نمایش می داد. در مجسمه داوود می بینیم که بجای آنکه یک سر بریده بر زیر پا و شمشیری در دست نشان دهد، داوود را در حال پرتاب سنگ به تصویر کشیده است که نحوه مقابله داوود با جالوت که در حال تمسخر مردمان قومش است را بیان می کند.

در اثر پیتا می بینیم که میکل آن تصویر همیشگی را که از مریم مقدس و مسیح بوده را به شکل مورد نظر خود به تصویر کشیده است. در این اثر مریم مقدس با چهره جوان، در حالی که به پیکر بی جان فرزند خود نگاه می کند تصویر شده است. او آنچه که در این دوران مطالعه کرده بود را به خوبی نمایش می دهد، پیکر بی جان مسیح، تمام عضلات بدن به خوبی این حس بی جان بودن را به بیننده منتقل می کند و بیننده را تحت تاثیر قدرت دستانش قرار می دهد.

نکاتی در رابطه با آثار و زندگی:

• میکل آنژ جزو اولین هنرمندانی است که زندگی نامه اش در زمان حیاتش منتشر شد. دو روایت از زندگی وی منتشر شده است که یکی از آنها توسط هنرمند دوره رنسانس جورجو وازاری نوشته و منتشر شده است. هنر غرب با انتشار زندگی نامه این هنرمند تحت تاثیر قرار گرفت و شکل جدیدی در آثار، از آن دوران به بعد مشاهده شد. آنژ و داوینچی از هنرمندان دوره رنسانس بودند که نگاهی متفاوت و متضاد به هنر داشتند گرچه از دوستان صمیمی یک دیگر بشمار می رفتند.
• او اشعاری عاشقانه در رابطه با زن و مرد برای دوستانش سروده بود که پس از مرگش منتشر شد و مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفت.
• او با 9 پاپ کاتولیک همکاری داشت و طی آن مال و ثروت فراوتنی بدشت آورده بود. اما با تمام این ثروت او مانند مردان ثروتمند زندگی نمی کرد و به شکلی ساده روزگار می گذراند.