ویلیام ترنر نقاش مشهور انگلیسی

ویلیام ترنر از جمله هنرمندان معروف انگلیستان می باشد که بواسطه آثار زیبایی که خلق نموده شهرت دارد. بیشتر نقاشی های او با رنگ روغن صورت گرفته است. گرچه او در زمینه نقاشی با تکنیک آبرنگ نیز مهارت داشت و شاگردانی را در این زمنیه تربیت نموده است.

جوزف مالورد ویلیام ترنر یا جی ام دابلیو ترنر معروف به  ویلیام ترنر متولد 23 آوریل 1775 میلادی در نزدیکی کاونت گاردن شهر لندن بود که به واسطه منظره پردازی هایش و رشد این سبک از نقاشی مشهور بود. گرچه او در زمینه چاپ هم فعالیت داشته است اما او را بیشتر به عنوان یک هنرمند می شناسیم.

پدرش یک آرایشگر اهل دیون شایر و مادرش اهل یک خانواده قصاب بود. ویلیام یک خواهر کوچک تر از خود داشت که در سن 4 سالگی بر اثر بیماری در گذشت.

در سن 10 سالگی ولیام جوان به منزل عمویش در شهر برنتفورد واقع در غرب لندن فرستاده شد. آثاری از دوران حضورش در برنتفورد وجود دارد که نشان می دهد او از هان سال ها شروع به تصویر کردن مناظر نموده است. تعدادی کپی نیز از آثار سایر هنرمندان در میان آنها وجود داشت که به وسیله آبرنگ طراحی شده بودند.او در طراحی های خود، اتود های اولیه را به وسیله مداد ترسیم می نمود که این کار به صورت حرکتی پایه برای تمام آثار بعدی اش چه با تکنیک آبرنگ و چه رنگ روغن قرار گرفت. البته قابل ذکر است تمام آثار بدست آمده را در یک کتاب جمع آوری نموده اند.

با توجه به اینکه ویلیام ترنر مدتی را در کنار چند معمار از جمله جیمز ویات، بونومی و توماس هاردویک که از بزرگان معماری بودند مشغول به کار بود. آثار آن زمان او بیشتر با مضمون پرسپکتیو و معماری می باشد. او در سن 14 سالگی بواسطه مطالعاتی که در رابطه با توپو گرافی نزد استاد مالتون داشت وارد رویال آکادمی شد و در آن پذیرفته شد.

در ابتدا او به معماری علاقه مند بود اما با توجه به توصیه های توماس هاردویک به دنبال نقاشی رفت. او یک سال بعد از آنکه در آکادمی حضور داشت توانست اثری به عنوان لمبث، کاخ اسقف اعظم را ترسیم کند که مجوز ورودش در آکادمی نماش های تابستانه بود. پس از این ویلیام هر ساله در نمایشگاه های تابستانی حضور داشت. در سال 1796 اولین اثر با رنگ روغن خود را نقاشی نمود، ماهی گیران در دریا زمانی که در آکادمی به نمایش در آمد توجه همه را به خود جلب نمود. در این اثر صحنه ای روشن شده با نور مهتاب و حضور قایق هایی که با کنتراست خطی حاصل از این نور و روشنایی فانوس های ماهی گیران کنار هم قرار گرفته بود ترسیم شده بود. ترنر مکانی را که سال ها در آنجا زندگی می کرد نقاشی کرده بود. این اثر نقد های مثبت منتقدین را به همراه داشت و همگی او را تحسین نمودند و این امر موجب شهرت ترنر در سبک رنگ روغن و صحنه های دریایی شد.

با توجه به سفر های ترنر به اروپا او آثار زیادی را با مضمون آب و دریا و ساحل خلق نمود. در زمان حضورش در فرانسه از موزه لوور بازدید نمود. در آن زمان غنائم هنری زیادی از ایتالیا بدست آمده بود که در آنجا قرار داشت. در بازدید هایی که از موزه لوور انجام داد دفترچه ای از اسکیس و نقاشی آبرنگ آثار تی سین تهیه کرد. همچنین او یاداشت هایی در رابطه با نقاشان و تحلیل هایی در رابطه با رنگ های مورد استفاده در آثار رامبرانت نقاش معروف هلندی نوشته است. او در بعضی از آثار خود نیز از رنگ بندی های رامبرانت استفاده نمود.

والتر رامسدن حامی مالی ترنر بود که در عمارت فارنی در نزدیکی آتلی واقع در ایلات یورک شایر زندگی می کرد. پس از مدتی این دو به دوستانی صمیمی تبدیل شدند. در سن 22 سالگی زمانی که اولین سفارش آبرنگ خود را گرفته بود به آتلی رفت. او به  آتلی بسیار علاقه داشت و گفته شده است او بسیار از آثار خود را بر گرفته از حضورش در این منطقه تصویر کرده است.

مرگ پدرش تاثیر بسیار عمیقی بر او گذاشت به طوری که دچار افسردگی شد.به واسطه رفتار عجیبش، او دوستان صمیمی کمی داشت. پدرش که بیش از سی سال با او زندگی می کرد و همکار و دستیار او نیز به حساب می آمد از دوستان صمیمی او بود. ترنر هیچ وقت ازدواج نکرد ولی با یک زن بیوه که از او بزرگ تر بود به نام سارا دانبی زندگی می کرد. او گفته بود که پدر دو دختر آن زن که در سال های 1801 و 1811 متولد شده اند می باشد. در نهایت ویلیام ترنر در سال 1851 در شهر چین والک چلسی در گذشت. طبق وصیت اش او را در کلیسای سنت پاول میان مقبره جاشوا رینولدز و نلسون که مرگ وی را در نبرد ترافالگار ترسیم کرده بود دفن نمودند.

آخرین اثر بجای مانده از ویلیام تابلویی به نام دیدار از مقبره است که در رویال آکادمی به نمایش گذاشته شد. او این اثر را در سال 1850 به تصویر کشیده و صحنه ای از داستان دایدو را نقاشی نموده که گویی سرنوشت خودش است.

او با توجه به استقلال مالی که داشت توانست به راحتی دست به نو آوری و ابداع بزند و استعدادش را به خوبی نمایش دهد. او با استفاده از رنگ ها و رنگ بندی آثارش پرده ای از نقاشی منظره کنار گذاشت که تا پیش از آن کسی نتوانسته بود به نمایش بگذارد. یکی از راه های انتقال تصورات ویلیام شناخت